Κυριακή 27 Σεπτεμβρίου 2015

Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ Η ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΚΑΙ Η ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΦΤΩΧΕΙΑΣ



Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ Η ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΚΑΙ Η ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΦΤΩΧΕΙΑΣ


Το θεμελιακό πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας και κατ’ επέκταση της πολιτικής είναι ότι στους 3 πολίτες, ο ένας εργάζεται παραγωγικά και οι άλλοι δύο είναι συνταξιούχοι  άνεργοι. Εάν αυτή η σχέση δεν αλλάξει, τουλάχιστον σε ένα προς ένα, οποιαδήποτε πολιτική στην οικονομία είναι καταδικασμένη σε αποτυχία.
Όλη η πολιτική φιλολογία και επικοινωνία είναι κομμάτια και θρύψαλα της πραγματικότητας  και δεν μπορεί να δει αυτή  την απλή αλήθεια. Δεν αφουγκράζεται, δεν στοχάζεται, άρα δεν μπορεί να εφεύρει λύσεις
Γενεσιουργός αιτία του παραλογισμού αυτού είναι η κυριαρχία των οικονομικών και των πολιτικών ελίτ και ο σφετερισμός της εκπροσώπησης της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας. Η δεξιά προσδιορίζεται από τις οικονομικές ελίτ και τις κρατικές συντεχνίες, η αριστερά από τις κρατικές και συνδικαλιστικές συντεχνίες και το κέντρο παραπαίει μεταξύ των δύο. Καμιά πολιτική δύναμη δεν εκφράζει ουσιαστικά τους ανέργους, τους επαγγελματίες, τους μικροεπιχειρηματίες και τους εργαζόμενους των μικρών επιχειρήσεων.

Η ανορθολογική αυτή αντίληψη της πολιτικής οδήγησε σε λάθος αντίδραση απέναντι στην κρίση. Κουκουλώθηκαν τα ενδογενή θεσμικά, οικονομικά και δημοκρατικά ελλείμματα της χώρας και μετετέθησαν οι ευθύνες στους Ευρωπαίους  που κατά φαντασία μας επιβουλεύονται. Κυριάρχησε έτσι η αταξική εθνικολαική και λαϊκίστικη αντίληψη. Κάποτε η δεξιά με ένα νόμο ήθελε να καταργήσει την πάλη των τάξεων, το ίδιο ήθελε να κάνει και η κυβέρνηση της αριστεράς μέχρι τον Ιούλιο έμμεσα χωρίς να το ομολογεί «σκίζοντας το μνημόνιο»  απαλλάσσοντας εμμέσως από τις μεγάλες ευθύνες την άρχουσα τάξη και τις ολιγαρχικές οικονομικές ελίτ που γέννησαν τα οικονομικά ελλείμματα διόγκωσαν τη διαφθορά και προκάλεσαν την χρεοκοπία.
Το αποτέλεσμα και το τίμημα του πολιτικού ανορθολογισμού δυσβάστακτοι φόροι για την πραγματική οικονομία αντί για μεταρρυθμίσεις που μπορούν  αξιοποιήσουν τους ανθρώπινους πόρους και θα αναχαιτίσουν την ανεργία. Υφεσιακές πολιτικές ξορκίζοντας κατά άλλα τη λιτότητα.
Έτσι και η αριστερά που πιστεύει γενικά και αόριστα ότι έχει το δίκιο με το μέρος της επειδή έχει φιλολαϊκά αισθήματα, διαπιστώνει που κυβερνά  ότι περισσότερο κοινωνικό κράτος με ελλείμματα δεν γίνεται εάν, δεν ενισχύσει την πραγματική οικονομία και πριν από αυτό τους θεσμούς της οικονομικής δημοκρατίας που την ενισχύουν.
Η αμφισβήτηση της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας που βρίσκεται σε βαθιά παρακμή στη χώρα μας, το φρεσκάρισμα από την συμμετοχική δημοκρατία που αναπτύσουν σιγά σιγά οι προηγμένες  δημοκρατίες της Ευρώπης δεν σημαίνει ότι την λύση θα την δώσουν μόνοι τους οι τεχνοκράτες επικαλούμενοι την επιστήμη και την τεχνολογία.
Ο τεχνολογικός εκσυγχρονισμός χωρίς τον παράλληλο μετασχηματισμό της κοινωνίας και των θεσμών της δημοκρατίας είναι η άλλη όψη του νομίσματος, που προκαλεί από αντίδραση τον λαϊκισμό  τον εθνικισμό και την οπισθοδρόμηση καθώς, η τεχνολογία χωρίς την κοινωνικοποίηση των εργαλείων της, αυξάνει την ανεργία αντί να την μειώσει και πολλαπλασιάζει τα προβλήματα για αυτούς που μένουν έξω από το τρένο της τεχνολογίας.


ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΦΤΩΧΕΙΑΣ
Το επίπεδο ανάπτυξης και η φτώχεια αποτελούν θέματα τα οποία βρίσκονται διαχρονικώς υψηλά στην ημερήσια διάταξη όλων των οργανωμένων κοινωνιών. Επιπλέον, αποτελούν δομικά τους προβλήματα, μεγαλύτερου ή μικρότερου βαθμού, ανάλογα με την αποτελεσματικότητα της μεθόδου κατασταλτική ή προληπτική η οποία κάθε φορά επιλέγεται για την αντιμετώπισή τους. Ο εντοπισμός και η αναγνώριση του εκάστοτε προβλήματος, η σωστή περιγραφή και η σε βάθος ανάλυσή του αποτελούν βασικές προϋποθέσεις για το σχεδιασμό και την εφαρμογή των κατάλληλων πολιτικών με στόχο την εξάλειψη της φτώχειας. Εάν δεν έχουμε ήδη βρει το κλειδί της εξάλειψής της, μπορούμε άμεσα να δοκιμάζουμε τρόπους για τον αποτελεσματικότερο χειρισμό των συνεπειών της.
Ποιος είναι, όμως, ο πυρήνας της σκέψης της Esther Duflo, που κάποιοι την τοποθετούν στον αντίποδα του Τζέφρι Σακς, του οικονομολόγου που λέει ότι η φτώχεια μπορεί να εξαλειφθεί σε 20 χρόνια, αρκεί να βοηθήσουν οι πλούσιες χώρες; Στο βιβλίο της «Η πάλη κατά της φτώχειας» (εκδ. Πόλις), η Esther Duflo αποφεύγει τα μαθηματικά μοντέλα. Της πηγαίνουν καλύτερα οι εμπειρικές μέθοδοι. «Βάζοντας φοιτητές στα εργαστηριακά πειράματα να παίξουν το παίγνιο του δικτάτορα ή το παίγνιο των δημοσίων αγαθών καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι τα άτομα δεν συμπεριφέρονται με λογική homo economicus. Βέβαια, στο εργαστήρι, ο υπεύθυνος του προγράμματος μπορεί να ελέγχει με ακρίβεια τις συνθήκες και να ζητά από εκείνους που συμμετέχουν, να εκτελούν παράτολμες εργασίες. Η ευελιξία όμως του εργαστηρίου λειτουργεί σε βάρος του ρεαλισμού. Τα πειράματα στην πράξη επιβάλλουν αυστηρούς περιορισμούς, γιατί οφείλουμε να υποκύψουμε στους εκάστοτε ηθικούς κανόνες. Αλλά πιστέψτε με: τα πειράματα στην πράξη διαθέτουν ανατρεπτική δύναμη. Υποχρεώνουν τους επιστήμονες να αποδέχονται την αντίρρηση και την έκπληξη. Κατά τη γνώμη μου, αυτή είναι η πραγματική δύναμή τους και συγχρόνως η ευκαιρία να προχωρήσουν μαζί η επιστήμη και ο αγώνας κατά της φτώχειας».
«Στόχος μου είναι να ασκώ τα οικονομικά ως αληθινά κοινωνική επιστήμη. Μια επιστήμη του ανθρώπου, με όλο τον πλούτο της. Αλλά και μια επιστήμη ανθρωπιστική, εύθραυστη, σεμνή. Λόγος ύπαρξης για μένα είναι να συμμετέχω στην επίπονη οικοδόμηση της γνώσης κατά της φτώχειας».
Δεν ξέρω αν βοηθούν τέτοιες κουβέντες, αλλά καμιά φορά μοιάζουν με τις πολύχρωμες λωρίδες του ουράνιου τόξου, για λίγο μόνο και ως προπομπός αυτού που μέλλει να ακολουθήσει.
http://www.critique.gr/files/images/article_1281619689.jpg
Η πάλη κατά της φτώχειας της Esther Duflo
γράφει ο Λουκάς Θεοχαρόπουλος
Η Εστέρ Ντυφλώ γεννήθηκε στο Παρίσι το 1972. Πραγματοποίησε λαμπρές σπουδές στην ιστορία των οικονομικών επιστημών στην περίφημη σχολή Ecole Normal της Γαλλίας και στο πασίγνωστο ΜΙΤ της Μασαχουσέτης το οποίο την ανακήρυξε διδάκτορα. Σήμερα καθηγήτρια στο ΜΙΤ διευθύνει το εργαστήριο κατά της φτώχειας. Αρθρογραφεί συχνά στις οικονομικές σελίδες έγκριτων Γαλλικών εφημερίδων και περιοδικών, το 2003 τιμήθηκε από την εφημερίδα Monde με το βραβείο του καλύτερου νέου Γάλλου οικονομολόγου και το 2008 η Γαλλική Ακαδημία Ηθικών και Πολιτικών Επιστημών την τιμά για τις πρωτοποριακές της έρευνες. http://www.critique.gr/index.php?&page=article&id=703
Η ΑΝΑΓΚΗ ΓΙΑ ΕΝΑ ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΟ ΚΙΝΗΜΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗΣ ΤΗΣ ΦΤΩΧΕΙΑΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΩΝ ΤΗΣ --- Σειρά Εργατικό Κίνημα Οικονομία «Ελευθερία από την φτώχεια», Φρ.Ρούσβελτ

        Η ριζική αντιμετώπιση της φτώχειας δεν έχει μέχρι τώρα επιτευχθεί σε καμιά περίπτωση και αυτό δηλώνει ότι το πρόβλημα αυτό είναι ένα ιδιαίτερα ριζικό και δομικό. Υπό μια έννοια συμμετοχής και συνενοχής του ανθρώπινου παράγοντα θα λέγαμε είναι ανθρωπολογικό.
ΠΩΣ Η ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΦΕΡΝΕΙ ΦΤΩΧΕΙΑ ΚΑΙ ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ
Ο παγκόσμιος ανταγωνισμός, γράφει ο Ν. Μουζέλης, και η επιδίωξη μεγιστοποίησης του κέρδους οδηγούν στη μη τήρηση κανόνων προστασίας του εργατικού δυναμικού και του περιβάλλοντος, ενώ η καταναλωτική κουλτούρα δημιουργεί σε πλατιά στρώματα αυταπάτες για τη σκληρή οικονομική πραγματικότητα http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=119509

Η φτώχεια επιδρά αρνητικά στο μέγεθος του εγκεφάλου και στη νοημοσύνη των παιδιών

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: 31/03/2015 11:24 |
Τα παιδιά από φτωχές οικογένειες τείνουν να έχουν μικρότερη επιφάνεια εγκεφάλου και μικρότερες νοητικές ικανότητες, σύμφωνα με μια νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα-βόμβα, που συνδέει την εγκεφαλική - και κατ’ επέκταση τη νοητική - ανάπτυξη ενός παιδιού με το εισόδημα και τη γενικότερη κοινωνικοοικονομική κατάσταση των γονιών του.

Η μελέτη, η μεγαλύτερη και σημαντικότερη του είδους της μέχρι σήμερα, δείχνει ότι το στρες του να μεγαλώνει κανείς σε ένα φτωχό περιβάλλον, έχει αρνητική επίπτωση στην ανάπτυξη του παιδικού εγκεφάλου. 

Επιβιώνοντας στην οικονομία του τέλους της απασχόλησης


Picture
Μια δικηγόρος. Μια επιστήμονας πληροφορικής. Μια στρατιωτική αναλύτρια. Μια δασκάλα.

Τι κοινό έχουν όλες αυτές; Είναι πτυχιούχες επαγγελματίες που δεν μπορούν να βρουν δουλειές πλήρους απασχόλησης. Από το 2008 απασχολούνται περιστασιακά – δουλεύοντας με ετήσιες συμβάσεις, με λίγη συμβουλευτική στο πλάι, προσπαθώντας να επιβιώσουν στην “πιάτσα”. Ξόδεψαν χιλιάδες δολάρια σε πτυχία και μεταπτυχιακά για να αποφύγουν αυτή ακριβώς την “πιάτσα”. Παραμέλησαν όνειρα – δημοσιογραφία, τέχνη, ψυχαγωγία – για πιο ασφαλείς επιλογές, με μόνο αποτέλεσμα να διαπιστώσουν ότι η πιο ασφαλής πρόβλεψη είναι ότι η δουλειά τους θα είναι επισφαλής και αναλώσιμη.
http://www.antipoverty.gr/deltaiotaalphabetaalphasigmatauepsilon


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου